پ.ن1: نمی تونم اون چیزی که می خوام  رو کلمات بیارم. پس کم می نویسم.

   پ.ن2: مادر عادت داشت اخر شبها نگاه کنه به پنجره ی خونه ی خواهرم تا ببینه خواهر زاده های شیطونم خوابیدن یا نه. هنوزم گاهی به عادت قبل ناخودآگاه نگاه می کنه و وقتی می بینه چراغ ها خاموشن ، حسابی دل تنگ می شه...

   پ.ن2: خواهرم بهم اثبات می کنه که هنوز انسان هایی هستن که می شه پرستیدشون....

   پ.ن3: دور شده اما همچنان هست، مثل همیشه...

  چند ماهی افتادم... غرق شدم.... نه فقط تا روی زمین...، فرو رفتم تا انتهای زمین...

خیلی طول کشید تا تونستم بالا تنم و خارج کنم از لای سنگ لاخ ها....

   پ.ن1: از همه کسانی که اومدن و نبودم، یک دنیا معذرت....

   پ.ن2: هنوز کامل خارج نشدم...

   پ.ن3: هیچوقت نمیشه که هیچوقت نباشم...